PRÈMIU “Augusto Piras”
Veranu
S’istajone prus bella est totu in more
artu su sole si pesat riende
sa gardulita a s’amore cantende
tessit su nidu in sa mèndula in frore.
Rupit su sartu de onzi colore
incantat
s’ama a melidos paschende
fizas de
bellas mamas sunt chirchende
ojadas durches, pàrpitos d’amore.
De cudd’amore chi solu veranu
vatit in donu tocheddos de coro
e su samben a buddire in cara.
Pitzinnas e pitzinnos manu manu
torrant a mie a su tempus issoro
che cando durches unimis sas laras.
Cun cudd’isteddu chi annidat in coro.
Salvatore Ladu – Mammoiada
PRÈMIU “ROTARY CLUB”
Frades in tribulia
Mastros balentes apo tentu eo,
verdaderos esemplos de dotrina,
a su chi mi ant nadu ja bi creo
ca semper m’at salvadu ‘e sa ruina;
a die e note su veru peleo
cun fortilesa de coro e de ischina;
chirca si podes, mi nesint sos mannos,
ma addura semper in ùmiles pannos.
Non m’est bastante, naro, a parrer meu,
su chi bulluzat in s’intragna mia;
cun umilesa mi fato curreu
de su chi intendo, de ogni zenia;
canto s’amore ma prango su teu
finas a s’ora de sa finitia:
bido arbeschidorzas sena luna,
chirco interighinadas de fortuna.
Prima de giomper a sa congruida
ue apo a serrare sas otadas,
lu juro ca si creo, in custa vida,
est in
s’amore de ànimas ansadas;
paràula mantesa, costoida,
est proa manna de istima sagrada:
nudda at prus nobilesa de s’amistade,
sa cadena chi istringhet frade a frade.
Ma in cust’ora, sa pius malvada,
chi forte sulant bentos de turmentu,
miliares de frades, in su entu,
los persighit sa ura malograda;
sos cristos miserinos in trabentu
nche ruent, e b’est s’ùrtima morada:
ispero chi unu Deus piedosu
lis diat libertade e bonu gosu.
Eliano Cau – Sorgono
MENTZIONES SONETOS
In sa campagna
No bastant temporadas e traschias
chi faghet sa natura in ogni logu,
sas manos malaitas ponent fogu
e sunt brujende frutos e olias.
In su tuddire sunt mortas sas crias
e sas fruas no tenent isfogu:
ue fut de
sos mannos disaogu
paret piae
mala in carres mias.
Semenaiant trigu in s’aidatone,
piantaiant
fintzas sas rainas
cun su trabagliu de ogni pessone…
Su entu si che ‘olat sas chijinas
e in sa terra bi restat su carvone,
de su fagher antigu sas ruinas.
Maurizio Faedda – Ittiri
Una cumeta
S’atzica in celi una cumeta
di paperi ruj e alti culori
cu’ filu chi polta a lu cori
e lu ‘entu chi l’apreta.
La saguma di rombu è pelfeta
no s’intendi sonu di mutori.
Cu’ la cara piena di sudori
currila chi idda no aspeta.
In su figghjula la criatura
buc’abbalta bàa falendi
sighendi in fatu a curritura.
Aviltutu a lu barriu bulendi
pienu di disici di ciuintura
spirendi s’averini criscendi.
Angelo Contini – Arzachena
E dego, ite ti do’?
S’arborinu ti porrit fitianu
de su sole primales sos lucores
su murmutu de su mare, sos lentores
ch’in su coro ti pintant su beranu.
Dae su Casteddu , innidos balore
si pesant chitulanos su manzanu
chi tue istrinas, chin sentiu sanu,
a su mundu tra nuscos e sudores.
Sos fizos ti benichent sas istigas
e las ricamant d’arte, a puntos d’oro,
ca ses mama ‘e cultura e poesia…
E dego ite ti do’? :s’ànima ebbia
ube ses annidada, e su coro
cun sos
frutos de totu sas fadigas.
Giuanne Piga – Nuoro
Pal te!...
Mi podarai dì – so’ cosi diti… -
e no sta a punì menti siddu ‘òi!...
ma è a galdà lu branu i’li dì toi
chi “dìccia” ‘ularia da purriti.
T’aragghju a sbarritzà “Diani” noi
a indurati aleni in neuli infiti
di libaltai, spodda da cunfliti
chi pòssani intacani li to ciòi;
ma siddu no ti cò’ calc’amalgura
è ghjustu pa’ pudè tu scandaddà
li trampi chi ni tròbbini la ‘ita.
Ma candu brincarè la to’ “chisghjura”
in libaltai tu harei a bulà…
…e pasiga sarà… la me cumprita.
Gigi Angeli – Palau
Pàulu
In ue ses, o Pàulu istimadu
como ti faghent festa e cumpagnia,
sunt cuddos ch’ant cantadu in poesia
e tue tota vida as onoradu.
In versos ch’as medidu e assentadu
nd’as coglidu valore e armonia,
cun sabore de vida e allegria
chi intro ‘e coro tenias arribadu.
Amore mannu e manna sa richesa
chi cun manos sintzeras as porridu
mustrende de cust’arte sa bellesa.
Si pagu t’at su tempus favoridu
non morit de s’ammentu sa tzertesa
in cantos as in s’ànima irrichidu.
Franco Piga – Loiri – Romana
S’àrvure ruta
Ruta est s’àrvure manna in sa pischina
de su zassu su menzus esemprare,
robusta e imponente che Artare
pariat un’istàtua divina.
Bellu, fozidu chercu seculare
isfidende su tempus caldu e frina
amparu de onzi bama animalina
abboju ‘e pastoriu a grundare.
Pòveru chercu mannu ite tristura
a t’ider gai mortu dae fundu!
No as pius passadu e nen futuru
ca fisti unu zigante ‘e sa natura,
cun sas
lezes severas de su mundu
su tempus nd’at betadu a tie puru.
Salvatore Deriu – Ittiri
MENTZIONE OTADAS
Oje che a eris
De sos annos sessanta disterradu
apo connotu afrontu e tribulia
cando miradas ràntzigas bidia
contàndemi de un’òdiu illacanadu
pro aer sa sacra terra profanadu
chin sa vilesa ‘e sa presèssia mia
chi mintiat timòrias e suspetos
in s’innidesa d’òmines perfetos.
Sos annos sunt colados, in Sardigna,
s’àndala de sa vida apo sighidu
siguru chi de sìmile sentidu
mai nde dia ìdere s’insigna
onzi ànima in pena essende digna
de riscatare s’ostinu perdidu
e sanare sos corfos de sa sorte
in arriscos ponèndesi de morte.
De logu anzenu, sa mal’iscaddura,
morit in domo mia, chene piedade;
morit impare cun sa sardidade
bochidas dae òdios e paura.
Si pesat repentina una cresura
chi iscropat su frade dae su frade
e s’acollozu sacru de sos mannos
s’est eclissadu in chelu de afannos.
In custa gherra de “culitapulados”
como est de moda su malu tratare:
sos pagos chi s’atrivint a azuare
sunt dae su restu minispressiados.
Bonos de logu nostru e imigrados
los cherent che arga suterrare…
In unu mundu brivu de sentidos
fortzis est menzus no esser naschidos…
Gonario Carta Brocca – Dorgali
Ùltimos (PRIMU PRÈMIU)
Est fiochende. Mortu ‘e fritu e solu
in sa carrela passat su Nadale,
a bustare unu cantu ‘e mustatzolu,
a corcare un’istèrrida ‘e giornale.
Peruna ispera tenet né consolu
patinde in custa vida (d)ogni male.
Unu tempus fut ricu, sanu e forte,
como b’at dies chi pregat sa morte.
Dae missa mazore ben’estidas
Bessint a trumas famiglias intreas.
“Bonas uras” si narant impressidas,
pensende a s’ustu ricu. “Cosas feas”
comente l’assebertant, pispinnidas
a torrare a sas caldas zimineas.
E che passant deretas: “Poberitu,
già ti lu dat su tantu custu fritu”.
Da una giannighedda a pagu tretu,
si presentat a issu unu piseddu.
Lu saludat allegru, cun rispetu
Li lassat in cussigna unu sacheddu:
fàunas e lentolos po su letu,
pane e casu, sa pasta e su porcheddu.
Si nde ogat sos guantes dae manos:
“Goi l’addurant sos pòddighes sanos”.
“Sos passos ch’as
betadu, prenda mia,
ti siant cumpensados
ogni die.
Dae mesu ch’as bogadu
s’angustia,
su coro giuto como rie
rie.
Ma non so’ deo solu in
carestia,
che nd’at meda famidos
che a mie.
Custos regalos divido
cun issos,
ùltimos, dae sa vida crucifissos”.
Sandro Biccai – Sindia
Cheret nàrrere amore e caridade:
donu supremu de su gènere umanu,
pro dare, sos chi podent, una manu
a chie vivet in dificurtade.
Cheret nàrrere sintzera piedade
a su bisonzu de onzi cristianu.
Cosa chi a dolu mannu non sutzedit
ca s’egoismu de s’òmine l’impedit.
Cand’a su gridu de su patire anzenu,
ca no ant pane nen logu siguru,
rispondimus a tortu, a murru duru,
non podet esser su mundu serenu,
ca su dolore de onzi terrenu
lu devimus intender nostru puru.
Solu addurchinde su dolore issoro
podimus aer sa paghe in su coro.
Sutzedit chi vivende in malasorte,
subinde de sos tortos sos prus duros,
fuint chin sos barcones insiguros,
dende sa vida in manos a sa morte.
Sos chi si sarvant agatant su “forte”
chi tancat portos e fràigat muros.
Forte ‘e cunsensu, faghet su balente,
subra sa pedde de pòvera zente.
At a finire!... At a bincher s’amore
Ca su ch’est solidale non s’arrendet:
dae sos tortos sos “frades” difendet
sentza distintzione de colore.
Chin dinnidade manna e chin onore
pro sos diritos ùtile si rendet.
Custu sensu de vida, in presse crescat,
pro chi, prus bella, donzi die avrescat!
Ignazio Porcheddu – Posada
Bisendu sa terra, sa paxi (TERTZU PRÈMIU)
Cun amori e cun brama
bisendu ses sa terra
totu prena de luxi e dinnidadi.
Ses impari cun mama
fuendu de sa gherra
in circa de sa digna libertadi
ca mai dd’eis tenta
e seis oi impari a manu tenta.
Sighei cun amori
po si podi cumpraxi
a tessi cuddu pannu de amistadi
intintu de lugori
e de sa santa paxi
e spratzinai totu sa bundadi
po chi bivat sinzillu
in custa terra bella, dogna fillu.
S’apu aporri sa manu
cun (d)una spiga ‘e trigu
po chi sa paxi torrit in su mundu;
e tui Soberanu
ca ses s’eternu amigu
tirandi dogna malu sperefundu,
po chi s’umanidadi
bivat cuntentu prenu ‘e libertadi.
E sa sinzilla luna
s’ammantit cun su raju
luxenti chi si mandat de su celu
po si preni ‘e fortuna
e de sinzillu spaiu
chi eis a tessi cun virtudi e zelu,
si crèsciat in su coru
po totu vida s’ìnnidu decoru.
Dante Erriu – Silius
Poesias premiadas in su cuncursu de Frussio - Annu 2019 - Editzione n.11 (Setzione "Sonetos")
e su coro pienu de tristu dolu;
chena perunu azudu e né consolu,
che sos frutos impuros de s’amore.
Ses fizu de su pecadu, amadu frore,
orfanadu in ambaghes d’oriolu;
finas in sas intragnas nudu e solu,
colostrinu de su late su sabore.
Est culpa mia s’apo fatu abusu,
de carignos anzenos e de gana,
ma d’esser sola non nde poto prus(u).
Ti pedo, dae sinu, su perdonu,
si mai t’apo jutu a sa funtana
de gosu, chi sa mama dat in donu.
Antonio Sannia - Bortigali
Oje no aprodat sa barca (SEGUNDU PRÈMIU)
A pitzinnos in undas de su mare,
una barca est achenne de chillia.
Sunt disizosos de un’anninnia,
ma non b’at mamas po los ninniare.
Sa terr’issoro ant dèvidu lassare,
solos! Chene peruna cumpanzia,
e in notes de fritu e de traschia
no ant nudda po si cucuzare.
Ite nieddas chi sunt sas aeras!
Est benenne a mancare su corazu,
solu abba si biet a intunnu.
Annanne sa barchita ch’est a funnu,
non lu tèrminta s’ùrtimu viazu
morint chin issa totu sas isperas!
Bachisio Goddi – Orune
Caminos cuados (TERTZU PRÈMIU)
B’at caminos cuados in sa vida
ube bi colat calicunu ebbia;
s’agatant frores de onzi zenia,
abbas friscas po s’ànima sidida.
Narant chi de su coro onzi ferida
sanat cando l’infundet sa pispia
chi sucutat un’àlbure de olia
dae cando s’est sa gherra congruida.
Ma s’òmine est currinde semper fora
de sas bias de paghe e de lugore.
Po sa richesa brigat, ponet fogu.
Sunt pagos a ischire ube est su logu
de sos caminos craros de s’amore.
Finas deo los so chircande ancora.
Giangavino Vasco - Bortigali