Frussio - Cuncursu de poesia "S'Isciareu - Augusto Piras" - Editzione n° 11 - Annu 2019

Poesias premiadas in su cuncursu de Frussio - Annu 2019 - Editzione n.11 
(Mentziones e prèmios ispetziales)

Cumpletamus publichende sas poesias chi ant otentu mentziones de onore e prèmios ispetziales in s'ùrtimu cuncursu de poesia de Frussio in su 2019. 
Bona letura!
(M.G.S.)

PRÈMIU “Augusto Piras”

Veranu

S’istajone prus bella est totu in more

artu su sole si pesat riende

sa gardulita a s’amore cantende

tessit  su nidu in sa mèndula in frore.

 

Rupit su sartu de onzi colore

incantat s’ama a melidos paschende

fizas de bellas mamas sunt chirchende

ojadas durches, pàrpitos d’amore.

 

De cudd’amore chi solu veranu

vatit in donu tocheddos de coro

e su samben a buddire in cara.

 

Pitzinnas e pitzinnos manu manu

torrant a mie a su tempus issoro

che cando durches unimis sas laras.

 

Cun cudd’isteddu chi annidat in coro.

Salvatore Ladu – Mammoiada

 

PRÈMIU “ROTARY CLUB”

Frades in tribulia

Mastros balentes apo tentu eo,

verdaderos esemplos de dotrina,

a su chi mi ant nadu ja bi creo

ca semper m’at salvadu ‘e sa ruina;

a die e note su veru peleo

cun fortilesa de coro e de ischina;

chirca si podes, mi nesint sos mannos,

ma addura semper in ùmiles pannos.

 

Non m’est bastante, naro, a parrer meu,

su chi bulluzat in s’intragna mia;

cun umilesa mi fato curreu

de su chi intendo, de ogni zenia;

canto s’amore ma prango su teu

finas a s’ora de sa finitia:

bido arbeschidorzas sena luna,

chirco interighinadas de fortuna.

 

Prima de giomper a sa congruida

ue apo a serrare sas otadas,

lu juro ca si creo, in custa vida,

est in s’amore de ànimas ansadas;

paràula mantesa, costoida,

est proa manna de istima sagrada:

nudda at prus nobilesa de s’amistade,

sa cadena chi istringhet frade a frade.

 

Ma in cust’ora, sa pius malvada,

chi forte sulant bentos de turmentu,

miliares de frades, in su entu,

los persighit sa ura malograda;

sos cristos miserinos in trabentu

nche ruent, e b’est s’ùrtima morada:

ispero chi unu Deus piedosu

lis diat libertade e bonu gosu.

Eliano Cau – Sorgono

 

MENTZIONES SONETOS

In sa campagna

No bastant temporadas e traschias

chi faghet sa natura in ogni logu,

sas manos malaitas ponent fogu

e sunt brujende frutos e olias.

 

In su tuddire sunt mortas sas crias

e sas fruas no tenent isfogu:

ue fut de sos mannos disaogu

paret piae mala in carres mias.

 

Semenaiant  trigu in s’aidatone,

piantaiant fintzas sas rainas

cun su trabagliu de ogni pessone…

 

Su entu si che ‘olat sas chijinas

e  in sa terra bi restat su carvone,

de su fagher antigu sas ruinas.

Maurizio Faedda – Ittiri

Una cumeta

S’atzica in celi una cumeta

di paperi ruj e alti culori

cu’ filu chi polta a lu cori

e lu ‘entu chi l’apreta.

 

La saguma di rombu è pelfeta

no s’intendi sonu di mutori.

Cu’ la cara piena di sudori

currila chi idda no aspeta.

 

In su figghjula la criatura

buc’abbalta bàa falendi

sighendi in fatu a curritura.

 

Aviltutu a lu barriu bulendi

pienu di disici di ciuintura

spirendi s’averini criscendi.  

Angelo Contini – Arzachena

 

 

E dego, ite ti do’?

S’arborinu ti porrit fitianu

de su sole primales sos lucores

su murmutu de su mare, sos lentores

ch’in su coro ti pintant su beranu.

 

Dae su Casteddu , innidos balore

si pesant chitulanos su manzanu

chi tue istrinas, chin sentiu sanu,

a su mundu tra nuscos e sudores.

 

Sos fizos ti benichent sas istigas

e las ricamant d’arte, a puntos d’oro,

ca ses mama ‘e cultura e poesia…

 

E dego ite ti do’? :s’ànima ebbia

ube ses annidada, e su coro

cun sos frutos de totu sas fadigas.

Giuanne Piga – Nuoro

 

Pal te!...

Mi podarai dì – so’ cosi diti… -

e no sta a punì menti siddu ‘òi!...

ma è a galdà lu branu i’li dì toi

chi “dìccia” ‘ularia da purriti.

 

T’aragghju a sbarritzà “Diani” noi

a indurati aleni in neuli infiti

di libaltai, spodda da cunfliti

chi pòssani intacani li to ciòi;

 

ma siddu no ti cò’ calc’amalgura

è ghjustu pa’ pudè tu scandaddà

li trampi chi ni tròbbini la ‘ita.

 

Ma candu brincarè la to’ “chisghjura

in libaltai tu harei a bulà…

…e pasiga sarà… la me cumprita.

Gigi Angeli – Palau

 

Pàulu

 

In ue ses, o Pàulu istimadu

como ti faghent festa e cumpagnia,

sunt cuddos ch’ant cantadu in poesia

e tue tota vida as onoradu.

 

In versos ch’as medidu e assentadu

nd’as coglidu valore e armonia,

cun sabore de vida e allegria

chi intro ‘e coro tenias arribadu.

 

Amore mannu e manna sa richesa

chi cun manos sintzeras as porridu

mustrende de cust’arte sa bellesa.

 

Si pagu t’at su tempus favoridu

non morit de s’ammentu sa tzertesa

in cantos as in s’ànima irrichidu.

Franco Piga – Loiri – Romana

 

S’àrvure ruta

Ruta est s’àrvure manna in sa pischina

de su zassu su menzus esemprare,

robusta e imponente che Artare

pariat un’istàtua divina.

 

Bellu, fozidu chercu seculare

isfidende su tempus caldu e frina

amparu de onzi bama animalina

abboju ‘e pastoriu a grundare.

 

Pòveru chercu mannu ite tristura

a t’ider gai mortu dae fundu!

No as pius passadu e nen futuru

 

ca fisti unu zigante ‘e sa natura,

cun sas lezes severas de su mundu

su tempus nd’at betadu a tie puru.

Salvatore Deriu – Ittiri

 

 

MENTZIONE OTADAS

Oje che a eris

De sos annos sessanta disterradu

apo connotu  afrontu e tribulia

cando miradas ràntzigas bidia

contàndemi de un’òdiu illacanadu

pro aer sa sacra terra profanadu

chin sa vilesa ‘e sa presèssia mia

chi mintiat timòrias e suspetos

in s’innidesa d’òmines perfetos.

 

Sos annos sunt colados, in Sardigna,

s’àndala de sa vida apo sighidu

siguru chi de sìmile sentidu

mai nde dia ìdere s’insigna

onzi ànima in pena essende digna

de riscatare s’ostinu perdidu

e sanare sos corfos de sa sorte

in arriscos ponèndesi de morte.

 

De logu anzenu, sa mal’iscaddura,

morit in domo mia, chene piedade;

morit impare cun sa sardidade

bochidas dae òdios e paura.

Si pesat repentina una cresura

chi iscropat su frade dae su frade

e s’acollozu sacru de sos mannos

s’est eclissadu in chelu de afannos.

 

In custa gherra de “culitapulados”

como est de moda su malu tratare:

sos pagos chi s’atrivint a azuare

sunt dae su restu minispressiados.

Bonos de logu nostru e imigrados

los cherent che arga suterrare…

In unu mundu brivu de sentidos

fortzis est menzus no esser naschidos…

Gonario Carta Brocca – Dorgali 





Poesias premiadas in su cuncursu de Frussio - Annu 2019 - Editzione n.11 (Setzione "Otadas")

Sighimus cun sa publicatzione de sas poesias premiadas in s'ùrtimu cuncursu de poesia de Frussio in su 2019. Podides lèghere sas poesias premiadas in sa setzione "Otadas". 
Bona letura!
(M.G.S.)

Ùltimos (PRIMU PRÈMIU)

Est fiochende. Mortu ‘e fritu e solu

in sa carrela passat su Nadale,

a bustare unu cantu ‘e mustatzolu,

a corcare un’istèrrida ‘e giornale.

Peruna ispera tenet né consolu

patinde in custa vida (d)ogni male.

Unu tempus fut ricu, sanu e forte,

como b’at dies chi pregat sa morte.

 

Dae missa mazore ben’estidas

Bessint a trumas famiglias intreas.

Bonas uras” si narant impressidas,

pensende a s’ustu ricu. “Cosas feas

comente l’assebertant, pispinnidas

a torrare a sas caldas zimineas.

E che passant deretas: “Poberitu,

già ti lu dat su tantu custu fritu”.

 

Da una giannighedda a pagu tretu,

si presentat a issu unu piseddu.

Lu saludat allegru, cun rispetu

Li lassat in cussigna unu sacheddu:

fàunas e lentolos po su letu,

pane e casu, sa pasta e su porcheddu.

Si nde ogat sos guantes dae manos:

Goi l’addurant sos pòddighes sanos”.

 

Sos passos ch’as betadu, prenda mia,

ti siant cumpensados ogni die.

Dae mesu ch’as bogadu s’angustia,

su coro giuto como rie rie.

Ma non so’ deo solu in carestia,

che nd’at meda famidos che a mie.

Custos regalos divido cun issos,

ùltimos, dae sa vida crucifissos”.

Sandro Biccai – Sindia

 

 Solidariedade (SEGUNDU PRÈMIU)

Cheret nàrrere amore e caridade:

donu supremu de su gènere umanu,

pro dare, sos chi podent, una manu

a chie vivet in dificurtade.

Cheret nàrrere sintzera piedade

a su bisonzu de onzi cristianu.

Cosa chi a dolu mannu non sutzedit

ca s’egoismu de s’òmine l’impedit.

 

Cand’a su gridu de su patire anzenu,

ca no ant pane nen logu siguru,

rispondimus a tortu, a murru duru,

non podet esser su mundu serenu,

ca su dolore de onzi terrenu

lu devimus intender nostru puru.

Solu addurchinde su dolore issoro

podimus aer sa paghe in su coro.

 

Sutzedit chi vivende in malasorte,

subinde de sos tortos sos prus duros,

fuint chin sos barcones insiguros,

dende sa vida in manos a sa morte.

Sos chi si sarvant agatant su “forte”

chi tancat portos e fràigat muros.

Forte ‘e cunsensu, faghet su balente,

subra sa pedde de pòvera zente.

 

At a finire!... At a bincher s’amore

Ca su ch’est solidale non s’arrendet:

dae sos tortos sos “frades” difendet

sentza distintzione de colore.

Chin dinnidade manna e chin onore

pro sos diritos ùtile si rendet.

Custu sensu de vida, in presse crescat,

pro chi, prus bella, donzi die avrescat!

Ignazio Porcheddu – Posada

 

Bisendu sa terra, sa paxi (TERTZU PRÈMIU)

Cun amori e cun brama

bisendu ses sa terra

totu prena de luxi e dinnidadi.

Ses impari cun mama

fuendu de sa gherra

in circa de sa digna libertadi

ca mai dd’eis tenta

e seis  oi impari a manu tenta.

 

Sighei cun amori

po si podi cumpraxi

a tessi cuddu pannu de amistadi

intintu de lugori

e de sa santa paxi

e spratzinai totu sa bundadi

po chi bivat sinzillu

in custa terra bella, dogna fillu.

 

S’apu aporri sa manu

cun (d)una spiga ‘e trigu

po chi sa paxi torrit in su mundu;

e tui Soberanu

ca ses s’eternu amigu

tirandi dogna malu sperefundu,

po chi s’umanidadi

bivat cuntentu prenu ‘e libertadi.

 

E sa sinzilla luna

s’ammantit cun su raju

luxenti chi si mandat de su celu

po si preni ‘e fortuna

e de sinzillu spaiu

chi eis a tessi cun virtudi e zelu,

si crèsciat in su coru

po totu vida s’ìnnidu decoru.

Dante Erriu – Silius

 

 

Poesias premiadas in su cuncursu de Frussio - Annu 2019 - Editzione n.11 (Setzione "Sonetos")


In su 2019 s'est fata s'ùrtima editzione de su cuncursu de poesia in Frussio e cherimus presentare sas poesias premiadas. Cumintzamus oe pubblichende sas poesias premiadas in sa setzione "Sonetos". Bona letura!
(M.G.S.) 

Perdònami fizu (PRIMU PRÈMIU)


Cantu tempus coladu in su mudore,

e su coro pienu de tristu dolu;

chena perunu azudu e né consolu,

che sos frutos impuros de s’amore.

 

Ses fizu de su pecadu, amadu frore,

orfanadu in ambaghes d’oriolu;

finas in sas intragnas nudu e solu,

colostrinu de su late su sabore.

 

Est culpa mia s’apo fatu abusu,

de carignos anzenos e de gana,

ma d’esser sola non nde poto prus(u).

 

Ti pedo, dae sinu, su perdonu,

si mai t’apo jutu a sa funtana

de gosu, chi sa mama dat in donu.

Antonio Sannia - Bortigali

 

Oje no aprodat sa barca (SEGUNDU PRÈMIU)

 

A pitzinnos in undas de su mare,

una barca est achenne de chillia.

Sunt disizosos de un’anninnia,

ma non b’at mamas po los ninniare.

 

Sa terr’issoro ant dèvidu lassare,

solos! Chene peruna cumpanzia,

e in notes de fritu e de traschia

no ant nudda po si cucuzare.

 

Ite nieddas chi sunt sas aeras!

Est benenne a mancare su corazu,

solu abba si biet a intunnu.

 

Annanne sa barchita ch’est a funnu,

non lu tèrminta s’ùrtimu viazu

morint chin issa totu sas isperas!

Bachisio Goddi – Orune

 

Caminos cuados (TERTZU PRÈMIU)

 

B’at caminos cuados in sa vida

ube bi colat calicunu ebbia;

s’agatant frores de onzi zenia,

abbas friscas po s’ànima sidida.

 

Narant chi de su coro onzi ferida

sanat cando l’infundet sa pispia

chi sucutat un’àlbure de olia

dae cando s’est sa gherra congruida.

 

Ma s’òmine est currinde semper fora

de sas bias de paghe e de lugore.

Po sa richesa brigat, ponet fogu.

 

Sunt pagos a ischire ube est su logu

de sos caminos craros de s’amore.

Finas deo los so chircande ancora.

Giangavino Vasco - Bortigali