27.7.20

"Chelzo", una poesia pro ammentare a Augusto Piras de Sune

Cherimus ammentare una figura importante de sa cultura de logos nostros chi, a dolu mannu, nos at lassadu tropu in presse. Faeddamus de s'ingennieri cun sa passione pro sa poesia sarda, Augusto Flaminio Piras de Sune. Un'òmine chi at fatu meda pro sa cultura sarda e cun passione manna. Dae su 2006 aiat cumintzadu a iscrìere cumponimentos in sardu cun capatzidade manna siat de cumpònnere sos versos, siat de espressare sos sentidos prus profundos. At otentu reconnoschimentos meda in paritzos cuncursos de poesia e prèmios literàrios de Sardigna. At organizadu puru paritzas initziativas culturales in Sune e in àteras biddas de Pianalza, comente su prèmiu de contadura in limba sarda "Contos e paristòrias" (in collaboratzione cun su comune de Sune) e, pro paritzos annos, est istadu su presidente de su cuncursu de poesia "S'Isciareu" de Frussio. Nos faghet praghere a ammentare sa figura de un'òmine de importu, semper gentile e afàbile cun totus, presentende una de sas poesias suas chi aiat bìnchidu su segundu prèmiu in su cuncursu "Antoni Piludu" de Iscanu in su 2012. Custu su giudìtziu de sa giuria cando l'ant premiadu: "S'autore espressat in versos armoniosos su dramma misteriosu de sa cunditzione umana e de sa persone presonera in s'egoismu chi abbàidat a sos males angenos cun su cunsentimentu chi su "deo" individuale e su "nois" colletivu dat su sensu a totu sa vida". In custas paràulas b'est su sensu profundu de "Chelzo", chi tenimus su praghere mannu de bos fàghere lèghere. 
E comente serrat sa poesia nois puru ti naramus: "Bae in bon'ora, in su chelu che sies!". 
(M.G.S.) 

Chelzo

A boltas m’’iso chi m’epan ligadu
in-d-un’inserru iscuru chena ’essidas;
b’at tantas giannas ma sunt intzoidas
non b’est de las aberrer sa manera;
solu m’agato e surdu in cust’aera
in tristos pentzamentos acorradu.
In custu istrampu solu che so dadu
sighinde faltzos bisos e balanzos,
sena s’oretu a sos males istranzos,
a su bisonzu chi su mundu atogat
cun tanta zente chi pius non si ch’’ogat
cascos, piantu, dolu e malu fadu.
Ansidu chilco trapas in su muru
astradu e grae de sos sentimentos.
Chilco s’azudu de frinas e bentos
ch’a melmos m’’atan su nuscu ’e s’amore
chi totu movet in gosu o dolore
ispalatende su chelu pius duru.
Sas foltzas muto pro s’ùltima proa
de innitiare sas druches funtanas
a m’ifriscare sas dies luntanas,
anima, coro e sentidos serenos
in su patire sos males anzenos,
ca paghe bramo in cust’ultima doa.
Chelzo torrare a sas dies coladas,
a s’allegria ‘e sa zente sidida
cando s’at bidu chi s’abba est bessida
da cussu putu chi fut trassicadu:
cun pagos soddos bi l’amos torradu
a lis infunder sas laras trapadas.
Chelzo lassare sos pinzos pulidos,
totu a fiores de bonas fainas,
dende un’amparu a sas zentes mischinas
chi in custa vida, pro mala foltuna,
no ant gosadu de grascia peruna:
benzan pro totu sos bonos sentidos.
E benzan nidas sas ultimas dies,
sen’umbras malas ne dolu o pïantu
a mi drommire iscultende su cantu:
“Bae in bonora, in su chelu che sies”.