“E tue luna muda, in nottes giaras
de s’aera, andantana pibiosa,
ischis d-ogni segretu e non nde naras”
de s’aera, andantana pibiosa,
ischis d-ogni segretu e non nde naras”
Custos versos sunt leados dae sa poesia “Luna Muda”, chi dat puru su
tìtulu a su libru omònimu, de Gigi Piu, poeta originàriu de Sindia ma residente
dae annos meda in Magumadas. Pro paritzos annos est istadu cantadore de palcu,
de chitarra e a bolu, cun resurtados bonos meda. Cando no at torradu a cantare
peri sos palcos, s’est dedicadu a sa poesia iscrita, e dae annos meda est retzende
prèmios e mentziones de onore in tantos logos. Una regorta de paritzas de sas
poesias chi at iscritu sunt pròpiu in su libru “Luna muda” (publicadu in su
2006 in sa tipografia “San Giuseppe” de Bosa). Comente onni poeta de importu,
Gigi Piu tratat argumentos meda, antigos e modernos, sèrios e irònicos cun abilidade
e cumpetèntzia. Comente narat professor Patatu in sa prefatzione de su libru,
sos sentidos de su poeta sunt semper atuales ca sunt universales. Sunt semper
sos matessi mancari càmbiet su logu e su tempus. Ricurret meda su tema de sa
famìllia e de sos logos de sa nàschida cun ammentos e unu pagu de malinconia
chi rendet sa poesia ancora prus sentida. Un’òpera bella chi, comente onni òpera
poètica, est destinada a s’ammentu non solu de su poeta ma de su chi sos versos
suos trasmitint.
(M.G.S.)